Każdy rodzic pragnie, aby jego dziecko czuło się akceptowane i lubiane w grupie rówieśniczej. Nie dziwi więc nic, że kiedy przedszkolak wraca do domu i skarży się, że nikt nie chce się ze mną bawić, to serce rodzica pęka z bólu i niepokoju. Jakie mogą być przyczyny czegoś, co dziecko odbiera za wykluczenie? Co można zrobić, aby pomóc dziecku odnaleźć się w grupie? Zapraszamy do lektury wpisu: Dzieci nie chcą się bawić z moim dzieckiem w przedszkolu. Co robić?
Dzieci nie chcą się bawić z moim dzieckiem w przedszkolu. Dlaczego tak się dzieje?
Przyczyn takiej sytuacji może być wiele i nie zawsze wynikają one z problemów po stronie Twojego dziecka. Oto kilka możliwych scenariuszy:
- Brak umiejętności nawiązywania relacji. Niektóre dzieci mogą mieć trudności z inicjowaniem kontaktu lub dołączaniem do zabaw. Być może Twoje dziecko potrzebuje wsparcia w nauce społecznych interakcji. Może też się zdarzyć, że grupa przedszkolna składa się z dzieci, które nie mają jeszcze tych kompetencji społecznych.
- Różnice w temperamencie. Czasem spokojniejsze dzieci nie potrafią odnaleźć się w grupie pełnej energicznych rówieśników i może to prowadzić do poczucia wykluczenia. Bywa też, że w grupie znajdzie się dziecko ze szczególnie silnym charakterem, które próbuje decydować z kim ktoś powinien lub nie powinien się bawić.
- Zachowania odbierane jako trudne. Jeżeli dziecko ma nawyk dominowania w zabawie, niecierpliwie reaguje na niepowodzenia albo łatwo wpada w złość, może to zniechęcać inne dzieci do wspólnej zabawy.
- Zgrane grupy. W grupie przedszkolnej mogą już istnieć „stare paczki” i utrudnia to nowym dzieciom dołączenie do wspólnej zabawy.
No a jak pomóc dziecku odnaleźć się w grupie?
Dzieci nie chcą się bawić z moim dzieckiem w przedszkolu. Rozmowa i empatia
Pierwszym krokiem jest wysłuchanie dziecka bez oceniania. Zamiast bagatelizować problem, powiedz coś w stylu: „Rozumiem, że czujesz się smutny, kiedy dzieci nie chcą się z Tobą bawić. To naprawdę trudne”. Pozwól mu opowiedzieć o swoich emocjach i sytuacjach, które miały miejsce. Nie szczędź dziecku uwagi i „przytulasów”. To czego jednak radziłabym unikać, to „panikowania”, racjonalizowania czy „szukania winy” we włsnym dziecku czy w dzieciach w grupie. W życiu tak jest, że nie wszyscy muszą nas lubić. Ba! Z całą pewnością nawet możemy założyć, że nie wszyscy będą nas lubić. Myślę, że nie warto budować w dziecku lęku przed tym faktem, ani też nie ma co wzbudzać w nim potrzeby dostosowywania się do grupy „za wszelką cenę”.
Wspieranie umiejętności społecznych
To co za to warto zrobić, to niestrudzenie wspierać dzieci w rozwijaniu umiejętności społecznych. W domu możesz pomóc dziecku w nauce nawiązywania kontaktów z rówieśnikami. Ćwiczcie proste zwroty, które mogą mu pomóc, np.: „Czy mogę się z Wami pobawić?” albo „Co robicie? Mogę dołączyć?”. Możesz również odgrywać z dzieckiem scenki, symulując różne sytuacje w przedszkolu.
Dzieci nie chcą się bawić z moim dzieckiem w przedszkolu. Zorganizowanie zabaw poza przedszkolem
Pamiętajcie też o tym, że nawet Ty jesteś duszą towarzystwa, to Twoje dziecko może być wstydliwym osobnikiem. I to też jest ok, że czasem łatwiej jest nawiązać przyjaźń w bardziej kameralnym otoczeniu. Spróbuj zorganizować spotkanie z jednym lub dwójką dzieci z przedszkola w domu lub na placu zabaw. Często bliższe relacje z jednym rówieśnikiem mogą pomóc w późniejszym dołączaniu do większej grupy.
Rozmowa z nauczycielem
No i nasza – nauczycielska rola też jest tu nie do przecenienia. Nauczyciel przedszkolny może odegrać kluczową rolę w integracji dziecka z grupą. Warto porozmawiać z nim i zapytać, jak wygląda sytuacja z jego perspektywy. Nauczyciel, po pierwsze, może pomóc w inicjowaniu wspólnych zabaw. A po drugie, będzie miał obserwacje ” z pierwszej ręki”. Powie Ci, jak dziecko funkcjonuje w grupie, pomoże ocenić z czym dziecko ma problem i z czego może wynikać to, że dzieci nie chcą się bawić z Twoim maluchem.
Dzieci nie chcą się bawić z moim dzieckiem w przedszkolu, a budowanie pewności siebie u naszych maluchów
Pamiętajmy, że dziecko, które czuje się pewnie, łatwiej nawiązuje relacje. Dlatego kluczowe jest wzmacnianie jego poczucia własnej wartości. Zauważ i doceń każdą próbę nawiązania kontaktu, nawet jeśli nie zakończy się sukcesem. Taka pozytywna informacja zwrotna buduje w dziecku przekonanie, że warto podejmować kolejne próby i że każde doświadczenie jest krokiem naprzód.
Co jeśli problem się utrzymuje?
Jeżeli mimo Twojego wsparcia i zaangażowania nauczyciela sytuacja nie ulega poprawie, warto rozważyć konsultację z psychologiem. Specjalista pomoże zrozumieć, co dokładnie jest przyczyną trudności i podpowie, jakie działania mogą być najbardziej skuteczne.